قسمتي از پاسخ رهبر معظم انقلاب اسلامى به نامه
امام جمعه اردبيل
...عرايض اينجانب به مردم متدين و عاشق خاندان نبوت و ولايت،عليهم‌السلام، از روى دلسوزى است، اينجانب مىبينم كه چگونه اخلاص و محبت مردم به سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين، عليه‌السلام، مورد جفا و قضاوتهاى جهانى واقع مىشود؛ چگونه درك روشن بينانه آنان در اعتقاد به مقام والاى اهل بيت،عليهم‌السلام، به خاطر بعضى اعمال جاهلانه حمل بر امورى مىشود كه از ساحت شيعه و ائمه بزرگوارشان بسى دور است؛ ...شيعه محب و مخلصى كه در روز عاشورا با قمه سر و روى خود و حتى كودكان خردسال خود را خونين مىكند، آيا راضى است كه با اين عمل خود در روزگارى كه هزاران چشم عيبجو و هزاران زبان بدگو در پى بد معرفى كردن اسلام و تشيع است عمل او را مستمسك دشمنى خود قرار بدهد؟ آيا راضى است كه با تظاهر به اين عمل، خون دهها هزار جوان بسيجى صفت عاشق را كه براى آبرو دادن به اسلام و تشيع و نظام جمهورى اسلامى بر زمين ريخته شده است ضايع سازد؟
آنچه از قول مراجع سلف، رحمت الله عليهم، نقل شده است، بيش از اين نيست كه اگر اين كار ضرر معتنى به ندارد، جايز است. آيا سبك كردن شيعه در افكار جهانيان ضرر معتنى به نيست؟ آيا مخدوش كردن محبت و عشق شيعيان به خاندان مظلوم پيامبرj و بخصوص شيفتگى بىحد و حصر آنان به سالار شهيدان، عليه‌السلام، را بد جلوه دادن ضرر نيست؟ كدام ضرر از اين بالاتر است...
امروز اين ضرر بسيار بزرگ و شكننده است؛ و لذا قمه‌زدن علنى و همراه با تظاهر، حرام و ممنوع است.
سيد على خامنهاى
هفتم محرم الحرام 1415 مطابق 27 خرداد 1373
