انديشمند بزرگ معاصر، آيت الله شيخ محمد جواد مُغنيه
نيز در آثار خويش به انتقاد از قمه‌زني پرداخته و آن را از اختراعات عوام مي‌داند. ايشان در اين‌باره مي‌نويسد:
يكي‌از كارهاي نادرست، اعتماد و تكيه بر عادات و روش‌هايي است كه عوام از آن پيروي مي‌نمايند؛ زيرا بسياري از اين اعمال حتي مورد تأييد ديني كه عوام از آن پيروي مي‌كنند نمي‌باشد، اگرچه بعضي شيوخ منتسب به دين از آنها حمايت بكنند. روشن‌ترين نمونه‌اي را كه مي‌توان براي اين معني تصور نمود اعمالي است كه بعضي از عوام در روز عاشورا در شهرهاي مختلف ايران، عراق و در شهر نبطيه واقع در جنوب لبنان، انجام مي‌دهند. اعمالي مانند پوشيدن كفن و مجروح ساختن سر و پيشاني خود به وسيله شمشير. بايد گفت اين‌گونه بدعت‌هاي زشت و شرم‌آور در عصرهاي متأخر از زمان ائمه و بزرگان علماي شيعه به وجود آمده است و از اختراعات جاهلاني است كه از سوي خويش و بدون اذن و اجازه امام يا عالم بزرگي آن را به وجود آورده‌اند و بعضي شيوخ فريب خورده نيز آن را به خاطر تجارت و منافع خويش تأييد نمودند. عدّه‌اي نيز از ترس اهانت يا آسيب وارد شدن بر نهضت حسيني و يا به خاطر مصالحي كه خود مي‌پنداشتند سكوت نموده و جرياني تاكنون در برخورد با اين اعمال به وجود نيامد؛ مگر عدّة كمي از علماء، كه در پيشاپيش آنها مرحوم آيت الله العظمي سيد محسن امين(قدس‌سره) مي‌باشد. ايشان در اين مورد رساله‌اي خاص به نام «التنزيه لاعمال الشبيه» در حرمت و بدعت بودن قمه‌زني به تحرير درآورد. اگرچه به همين خاطر عدّه‌اي فريب‌خورده و نادان در مقابل او به موضع‌گيري پرداختند.[1]
[1]. محمد جواد مغنيه، الشيعة في الميزان، ص14.
