یکی از شاگردان آیت الله بروجردی در این خصوص می‌گوید:

مرحوم آیت الله بروجردی به وحدت مسلمانان بخصوص وحدت شیعه و سنی حساس بود و خیلی علاقه‌مند بود که جهان اسلام با هم مربوط باشد، آقای بروجردی از آقای شیخ محمدتقی قمی که در مصر دارالتقریب را تشکیل داد خیلی تعریف می‎کرد،  مجلة «رسالة‌الاسلام» را که از مصر می‎فرستادند آقای بروجردی تمامش را مطالعه می‎کرد. من یک جلسه خدمت آقای بروجردی بودم که حدود سه ساعت طول کشید، آقای شیخ محمدتقی قمی به ایشان گزارش می‎داد که در آنجا چه کرده‌ایم و آقای بروجردی راهنمایی می‎کرد که مثلا این کار و آن کار را بکنید.

نمونه دیگر اینکه حجت الاسلام آقای وکیلی - خدا رحمتش کند- اشعاری گفته و فقه را به شعر درآورده بود که چاپ هم شده است، در اولش راجع به عمر و ابوبکر چیزهایی نوشته بود، کتاب را به آیت الله بروجردی نشان داده بود، آقای بروجردی گفته بود این کتاب از کتب ضاله است حق نداری منتشر کنی، این قسمتها را برو عوض کن؛ ایشان عقیده نداشت که کتابی چاپ کنیم و در آن به عمر و ابوبکر لعن کنیم. من یادم هست در همان زمانها آیت الله امینی  صاحب کتاب الغدیر آمده بود اصفهان ما هم از او استقبال کردیم در مسجد سید اصفهان منبر می‎رفت و در ضمن سخنان خود مسالة خلافت و عقاید شیعه را مطرح می‎کرد. بالاخره با سخنرانی‌های ایشان در اصفهان جو ضد سنی‌گری و مراسم نهم ربیع داشت گل می‎کرد. آن وقت که آقای امینی به اصفهان آمده بودند دهه صفر بود دنبالش هم نهم ربیع بود که به عنوان عید عمر در اصفهان معرکه است. من در همان زمانها آمدم قم، یک روز پیش آقای بروجردی بودم آقای حاج سید محمد باقر ابطحی هم پدر خانمش را آورده بود آنجا به آقای بروجردی معرفی کند، یکدفعه آقای بروجردی فرمودند: «آقا این چه وضعی است در اصفهان! در وقتی که اسرائیل حمله کرده کانال سوئز را دارد می‎گیرد، در مصر مسلمانان این طور گرفتارند، ما بیاییم جنگ شیعه و سنی راه بیندازیم؟ در اصفهان این چه وضعی است؟» خلاصه آقای بروجردی از این وضع عصبانی بود. اسم آقای امینی را نیاورد اما پیدا بود از منبرهای تند ایشان و آن جو عید عمر گرفتن اصفهان خیلی ناراحت است.

آن فتوای معروف شیخ شلتوت را هم که همه می‎دانند؛ آن فتوا که در آن شلتوت فقه شیعه را به رسمیت شناخت در اثر فعالیت آیت الله بروجردی بود، ایشان به این جور علما کمک می‎کرد، افراد می‎فرستاد با آنان ارتباط برقرار می‎کرد. ایشان دارالتقریب را تأیید می‎کرد به آشیخ محمدتقی کمک می‎کرد، گاهی از علمای سنی مذهب خارج از کشور که به ایران می‎آمدند تجلیل می‎کرد و به آنها احترام می‎گذاشت، می‎گفتند در مسائل اسلامی شیعه و سنی باید با هم هماهنگ باشند.

خاطرات آیت الله منتظری، ج1، ص 154- 156