---------------------------------------------------

بسم الله الرحمن الرحیم

حفظ ماهیت دین از ورود مفاهیم التقاطی و مخلوط شدن آن با مفاهیم اصیل دینی، همواره و در طول تاریخ یکی از مهمترین اهداف بعثت انبیاء و رسالت آنها در بین جوامع و ملت ها بوده است.

رسالتی که از حضرت آدم (ع) شروع می شود و پس از گذراندن یک سلسله ی صد و بیست و چهار هزار نفری، به حضرت خاتم (ص)، ختم می یابد تا بعد از آن نیز به حکم امامت و وصایت به دست اهل بیت عصمت و طهارت (ع) سپرده شود.

در این باره می توان به حدیثی از امام رضا (ع) استناد نمود. ایشان در کلامی بس شیوا چنین می فرمایند:

« اگر خداوند تبارک و تعالی پیشوائى امین و حافظ و سرپرستى مورد اطمینان براى مردم  قرار ندهد، ملّیّت و آئین بکلّى نابود میگردد، و دین از بین میرود، سنّت تغییر یافته و احکام تبدیل و جابجا و زیر و رو مى‏شود و بدعتگزاران در آن دخل و تصرّف نموده، و ملحدان از آن میکاهند و آن را بر مسلمانان مشتبه مى‏کنند »  (عیون أخبار الرضا ج‏2  ص 101)

این امر خطیر در مرحله ی بعدی ـ یعنی در زمان غیبت امام معصوم ـ بر عهده ی فقها و مرجعیت شیعه قرار می گیرد تا همچون دژهای محکمی به صیانت از دین و حفظ حدود و ثغور آن بپردازند. چه آنکه در حدیثی امام صادق (ع) فرمودند: الفقهاء حصون الاسلام …

تمام این در حالی است که فحول و بزرگان طائفه، در این برهه از زمان نقش خود را به خوبی إیفا کرده و همواره مانع از نفوذ افکار بیگانه در میان بینش های اصیل اسلامی شده اند.

از جمله می توان به دانشمند بزرگ و مرجع تقلید شیعیان، آیت الله العظمی سید محسن حکیم ـ صاحب کتاب مستمسک العروة ـ اشاره نمود که حقی بس بزرگ بر شیعیان عالم دارند .

ایشان در مبارزه با بینش های التقاطی جزء پیشگامان عصر خود بوده  و در موارد بسیاری با اینگونه انحرافات برخورد می کردند.

از آن جمله می توان به جلو گیری آیت الله حکیم از انحرافاتی مربوط به مساله عزاداری و همچنین افعالی که بعضی از عوام در ایام نهم ربیع انجام می دهند، اشاره نمود.

مرحوم آیت الله شهید سید محمد باقر حکیم از والدشان نقل می کنند:

آیت الله حکیم در مقابل کسانی که در مراسم عزاداری مسائلی از قبیل قمه زنی و راه رفتن بر روی آتش را داخل می کردند با شجاعت می ایستاد و فتوا به حرمت آنها داده بود وتمام امکانات را برای جلوگیری از این کارها فراهم کرده بود .

ایشان می فرمودند: دو امر سبب شده است که مذهب تشیع منتشر نشود

اول : قمه زنی که سبب تنفر مسلمین از مذهب ما می شود

دوم :کارهایی که بعضی از جاهلان انجام می دهند و به مذاهب دیگر دشنام و فحش می دهند که این کار با مذهب و فکر و عقیده ی اسلامی سازگاری ندارد زیرا خداوند از فحش دادن به خدایان مشرکین نهی فرموده در حالیکه قطعا در آتش هستند. (وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْم‏ انعام 108)

متن عربی :

و یشیر السیّد محمّد باقر الحکیم (رحمه الله) إلى أنّ والده السیّد محسن (رحمه الله) وقف وقفة شجاعة بوجه الذین حاولوا إدخال بعض الشعائر على المراسم الحسینیّة، من قبیل إشعال النار ثمّ التوضّؤ والدخول فیها تعبیراً عن الارتباط بالإمام الحسین، فحرّم ذلک واستخدم کلّ الإمکانات لمنعه. إضافةً إلى تحریمه التطبیر،

 معتبراً أنّ أمرین رئیسیّین منعا التشیّع من الانتشار:

1-  التطبیر الذی ینفّر المسلمین من مذهبنا.

2-  ما یمارسه بعض الجهّال من الشتم والسب واللعن، وذلک ما یأباه مذهبنا وأفکارنا وعقائدنا ومنهجنا الإسلامی، حیث نهى القرآن عن سبّ آلهة المشرکین مع أنّها فی النار

مصادر :

مرجعیّة الإمام الحکیم – نظرة تحلیلیّة شاملة: 257

السیرة والمسیرة فی حقائق و وثائق ج ‏2  ص 457  – مولّف : الشیخ احمد ابو زید العاملی

برچسب ها: عزاداری, عید الزهرا, قمه زنی, وحدت

منبع: سایت نفوذ(http://nofooz.org)

کلمات کلیدی: