مدتی پیش یکی از خوانندگان وبلاگ در قسمت‌ نظرات یکی از پستها به بیان مطالبی پرداخته بود که اگر چه مشابه آن – و شاید بسیار تندتر و غلیظ تر از آن- بارها توسط افرادی دیگر در قسمت نظرات دیگر پستها آمده بود ولیکن این حقیر به علت گرفتاری‌های متعدد، موفق به پاسخ‌گویی آنها نمی‌شدم و چون بیشتر این نظرات حاوی مطالبی غیر واقعی، توهین و حتی فحش های رکیک به اشخاص مختلف بود از تایید آنها نیز معذور بودنم، و این موجب نوعی سوء برداشت توسط بعضی از این آقایان ‌شده بود. از این جهت بر آن شدم که به عنوان نمونه جوابی بر این نظر داده باشم تا شبهه ای باقی نماند. متن و جواب این نظر در اینجا به استحضار مخاطبان وبلاگ می‌رسد:

نقل قول نظر:

با سلام شما اگر عقده و بغض شخصی نسبت به عزاداری سالار شهیدان دارید دیگر چرا از مراجع مایه میگذارید البته بغض شما هم دلیلش معلوم است گذشته از یک سری مسائل ژنتیکی بله معلوم است که شما جایی در دریای خروشان عزاداری ندارید و برای مطرح شدن مطالب ضد عزاداری می نویسید به عنوان جلوگیری از انحرافات میدانید انحراف از کی داخل عزاداری شد از وقتی که یک سری منحرف وارد قضیه انحراف شناسی کربلا شدند که مصداق اتم و اکملش مرتضی مطهری است همان یار شفیق حسینعلی منتظری که برای نقد دیدگاههای او به کتاب کربلا فوق الشبهات نوشته علامه سید جعفر مرتضی عاملی رجوع کنید البته اگر سواد عربی دارید چون کتاب عربی است و بعد از ان غیر از آیت الله العظمی مکارم کدام یک از مراجع به لخت شدن ایراد دارد شما برای مزید اطلاع البته میدانم که خود را به خواب زده اید ولکن برای اتمام حجت به کتاب صراط النجاه ج 9 تالیف فقیه اهل بیت مرحوم ایت الله العظمی تبریزی مراجعه کنید که البته شرمنده این کتاب هم عربی است در پایان حضرت اقا مهدی مسائلی تحریف کرد جعل کرد اهانت کرد آخرش هم یک عدد پراید جایزه برد و یک عدد عمامه شما به دنبال چه چیزی میگردید در ضمن حاضر به مناظره هم هستم والسلام علی من تبع الهدی

وب سایت نظر دهنده: http://www.harimevelayt.blogfa.com/

پاسخ این حقیر:

با سلام

گرچه قصد پاسخ دادن به نظر شما را به خاطر ادبیات خاص بکار برده در آن نداشتم، ولیکن به خاطر آن‌که فکرهای دیگری نکنید. چند تذکر را در جواب خدمت شما عرض می‌نمایم.

1)آنکه مخاطب شما اگرچه کافر و ملحد، طریق بحث و مجادله با او غیر از آن است که توسط شما دنبال می‌شود. از شخصی که مدعی باسوادی و شیعه بودن دارد، بعید است که از سیره اهل‌بیت، علیهم‌السلام، و فرمایش قران کریم در این مورد اطلاعی نداشته باشید. آیا گفته‌های شما می‌تواند مصداق آیه( ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة وجادلهم بالتی هی احسن) باشد. و یا می‌توان آن را با روش برخورد امام صادق، علیهم‌السلام، با صاحبان اندیشه‌های مختلف مقایسه کرد. گرچه شما ادعای اطلاع از این امور را دارید اما حکایت واقعه‌ای در اینجا خالی از لطف نیست. محمّد بن سِنان‏ از مُفَضَّل بن عُمَر نقل مى‏کند:

پایان روز بود. در «روضه»، میان قبر و منبر رسول خدا - صلى اللَّه علیه و آله - نشسته بودم و درباره‌ی شرافت و فضیلتهاى خدادادى و برترى جایگاه رفیعش که جمهور امّت نسبت به آنها آگاه نبودند، مى‏اندیشیدم.

در این حال بودم که ناگاه ابن ابى‌العوجاء وارد شد و در جایى نشست که مى‏توانستم سخنش را بشنوم. آنگاه یکى از یارانش نزد او رسید و نشست. ابن ابى‌العوجاء لب به سخن گشود و مطالبی کفرامیز بیان کرد.

مفضّل مى‏گوید: [با شنیدن این سخنان ناروا] چنان به خشم و غضب آمدم که عنان از کفم بیرون رفت و [خطاب به او] گفتم: «اى دشمن خدا! در دین خدایت الحاد مى‏ورزى و خداوندى را که به نیکوترین صورت و کاملترین آفرینش پدیدت آورده و تو را تا بدین جا رسانیده، انکار مى‏کنى؟! اگر در درون خویش نیک اندیشه کنى و حس لطیف تو در خطا نیفتد، هر آینه براهین ربوبیّت و آثار صنعت صانع را در وجودت نهفته و نشانه‏ها و دلایل او- جلّ و علا- را در آفرینشت روشن مى‏یابى.

ابن ابی‌العوجاء [پس از شنیدن آهنگ تند سخنان مفضّل‏] گفت: «اى مرد! اگر از متکلمان هستى با تو سخن مى‏گوییم؛ در صورتى که [بر ما چیره شدى و] حق را نزد تو یافتیم، از تو پیروى خواهیم کرد. اما اگر از اینان نیستى هیچ سخن مگوى. اگر از یاران و اصحاب [امام‏] جعفر صادق [- علیه السّلام -‏] هستى، بدان که او با ما این گونه سخن نمى‏گوید و همانند تو با ما مجادله نمى‏کند. او بیش از آنچه تو از ما شنیدى، از ما شنیده، امّا هیچ‌گاه سخن را با فحش و تعدى آلوده ننموده‌است. او همواره در سخنان خود شکیبا، باوقار، اندیشه‏گر و استوار بوده و هیچ زمانى به ستوه نمى‏آمد و خلقش تنگ نمى‏گشت و بر نمى‏آشفت. ابتدا نیک به سخنان ما گوش فرامى‏دهد، مى‏کوشد که دلیل ما را به‌درستى دریابد، ما نیز همه چیز خود را به میان مى‏آوریم. هنگامى که [سخنان ما تمام مى‏شود و] مى‏پنداریم او را محکوم کردیم [و بر او چیره شدیم‏]، ناگاه با سخنى کوتاه و اندک [بر ما غالب مى‏آید،] دلیلمان را مى‏شکند. عذرمان را مى‏برد و ما را تسلیم دلیل خود مى‏کند، به‏گونه‏اى که هیچ پاسخى در جواب دلایلش نمى‏یابیم. حال اگر از یاران اویى تو نیز با ما چون او سخن بگو...

ما که خود را ملحد و کافر نمی‌دانیم. حال شما اگر چنین می‌اندیشید باز هم طریق بحث نحو دیگری است.

2) جدا این تذکر را خدمت شما عرض می‌نمایم که مخالفت با اندیشه ‌ای در موردی خاص، منجر به آن نگردد که حق را ندیده و نگاهی سیاه و سفید به افراد داشته باشید. بگونه‌ای که اگر فردی در موضوعی خاص با شما مخالفت داشت از تمام خدمات و کارهای خوب وی بگذرید و کلا وی را باطل فرض نموده و به توهین به وی بپردازید. گمان نکنم کسانی که شما ادعای پیروی و حرف شنوی از آنها را دارید- همچون آیت الله سید صادق شیرازی و محقق گرامی سید جعفر مرتضی عاملی- این‌گونه مبتذلانه درباره شهید مطهری صحبت کنند.( چنانچه سید جعفر مرتضی در کتابی که از آن نام بردید جز با احترام از این شهید بزرگوار یاد نمی‌کند. [گرچه مطالب وی در این کتاب نیز قابل مناقشه و نقد علمی است] این مژده را هم به شما بدهم که کتاب سید جعفر مرتضی ترجمه شده بود، و جهت دلخوشی شما که فکر می‌کنید ما کتاب عربی بلند نیستیم بخوانیم، آن را خواندم.)

در این اینجا شما را به توجه به این راویت امام رضا علیه السلام فرا می‌خوانم که خطاب به ابن ابی محمود فرمودند: إِنَّ أَدْنَى مَا یُخْرِجُ الرَّجُلَ مِنَ الْإِیمَانِ أَنْ یَقُولَ لِلْحَصَاةِ هَذِهِ نَوَاةٌ ثُمَّ یَدِینَ بِذَلِکَ وَ یَبْرَأَ مِمَّنْ خَالَفَه‏؛ کمترین چیزى که باعث مى‏شود انسان از ایمان بیرون رود این است که: در مورد سنگریزه بگوید این هسته است و سپس بدان معتقد شده و از مخالفین خود تبرّى جوید

3) در مورد لخت شدن کلام ما در این باب بیان فتوا نبود، که شما با نقل فتوای دیگری آن را جواب می‌دهید. فتوای خاص هر مرجعی- اگر حکم نباشد - بر مقلدان خودش حجت است وبس. عرض ما آن است که هر کاری را - اگرچه جایز- نباید در عزاداری انجام داد، مثالی بزنم: علما هیچ گاه نمی گوید کاه و یونجه خوردن حرام است اما مگر شما برای غذا خوردن  کاه و یونجه می‌خورید(قصد وهدف از قضا خوردن لذت بردن و تقویت بدن است نه فقط یک چیزی خوردن)؛ شما می‌گوئید علما لخت شدن را جایز می‌دانند مگر هرکار جایزی را باید درعزاداری انجام داد! هدف از عزاداری چیست؟ این است که ما هر کاری را خواستیم با این نام انجام دهیم و بگوئیم این عزاداری است؟ گویا شما چنان فکر می‌کنید که هر کاری هدفی دارد بجز عزاداری که هدف ندارد؛ نماز هم هدف دارد اما عزاداری هدف ندارد. البته اعتقاد ما همان‌گونه که بیان کردیم بر وهن مذهب بودن و زشتی این‌گونه اعمال است و بر حرمت آن از این جهت تأکید داریم؛ اما فی الجمله اگر این را اعتقاد شخصی ما نیز بدانید؛ باز وجهی برای تبلیغ وتشویق مردم به این امور وجود ندارد همچنان که از فتاویی که به وسیله آنها با ما مخاصمه کنید چنین برداشت می‌شود.

4) فاش باید گفت که هیچ شیعه‌ای، بلکه هیچ مسلمانی، بلکه هیچ انسان آزاده ای، نمی تواند با عزاداری امام حسین(ع) مخالف باشد. چشمی که برای آن حضرت اشک نریزد، یا نخواهد اشک بریزد، و دلی که در ماتم او نسوزد، چشم و دل انسان نیست. آن که با عزاداری امام حسین مخالفت می کند، هر چند نام شیعه یا مسلمان داشته باشد، پیش و بیش از هرچیز، از عمال و اعوان امویان است. باری، کسی در سده اخیر، به مخالفت با اصل عزاداری نپرداخته است. آن چه گفته می شود، اصلاحات در عزاداری است و نه انتقاد از نفس عزاداری. اما عوامفریبان، به عمد، محل نزاع را خلط می کنند و هو می‌اندازند که عده ای با عزاداری مخالفند و می‌خواهند آن را بر اندازند.

متأسفانه این‌گونه برخورد با مخالفان که نشأت گرفته از نوعی انحراف رفتاری به نام تعصب است تقریبا همان برخورد و رفتاری است که وهابیت با مخالفان خویش دارند؛ بگونه‌ای که آنچنان به عقیده خویش دلبسته‌اند که تمام مسلمانان دیگر را کافر و بی دین می‌دانند. و از این جهت آنچه موجب شده اندیشه‌های انحرافی وهابیت بیش هر زمان دیگری امروز خطر ساز باشد مخلوط شدن آن با این نوع سوء رفتار است که تعصب نام دارد. پس اگر بنا به برائت و فاصله گرفتن از این گروه است باید از هردو انحراف(انحراف عقیدتی و انحراف رفتاری) برائت جست.[1]

5) در نوشته شما مطالب نادرست و تهمتهایی نسبت به این حقیر وجود داشت که در جواب شما فقط این کلام امام صادق علیه‌السلام را متذکر می‌شوم که فرمودند: اگر تو راست مى‏گویى از خدا مى‏خواهم که مرا ببخشد، و اگر دروغ مى‏گویى از خدا مى‏خواهم که تو را ببخشد.

هرچند هنوز نسبت به جوابی که به نظر شما داده‌ام دچار تردیدم. توجه به این مطلب را نیز ضروری می‌دانم منتظر پاسخی به جوابم نیستم. همچنان‌که مناظره با شما را با ادبیات و استدلالاتی که نوشته شما داشت غیرمفید و بی نتیجه می‌دانم و از این جهت آن را رد می‌نمایم.

---

[1]. نکته دیگر در اینجا آنکه اشخاص متعصب و پرخاشگر اگر در شمار عوام باشند، اخلاقشان براحتی قابل تشخیص است، اما اگر در زمره دانشوران باشند، شخصیتشان در پس دانششان پنهان می‌ماند. مثلا اگر فرد پرخاشگر با کسی دعوا کند، گریبان می‌گیرد و ناسزا می‌گوید، اما آنکه دانشور است، بدین سادگی روحیه پرخاشگرانه‌اش را افشا نمی‌کند. پرخاشگری و تعصب او با فحش و یقه گرفتن نیست، بلکه با طرد و تفسیق و متهم کردن ناهمفکرانش است و، البته، برای آن هزار و یک دلیل علمی می‌آورد و باز هم روحیه پرخاشگرانه‌اش برای همگان افشا نمی شود. رک: محمد اسفندیاری، همه ما برادریم، ص100

آیت الله مکارم شیرازی: قمه زنی قطعا حرام است. 
 
به گزارش واحد مرکزی خبر، این مرجع تقلید در آغاز درس خارج فقه خود در مسجد اعظم قم با اشاره به نزدیک بودن ماه محرم با انتقاد شدید از قمه زنی در برخی عزاداری های حسینی افزود: کدام یک از اصول ما بر این روش منطبق است که ما از این ابزار در عزاداری ها استفاده می کنیم، مگر نمی بینید که دشمنان ما چگونه ازاین صحنه ها تصویر برداری می کنند و برای جهانیان به نمایش می گذرند و علیه شیعه به تبلیغ می پردازند.

آیت الله مکارم شیرازی تصریح کردند: عاشورای حسینی برکات فراوانی دارد و تاثیرات آن بسیار است؛ اما دشمن از این مساله سوء استفاده می کند و می خواهد عاشورا و عزاداری امام حسین (ع) را از مسیر اصلی اش منحرف کند.

این مرجع تقلید با تـاکید براینـکه محـرم فـرصت بسیـار مهمـی برای حل معضلات اجتماعی است، افزود: باید بیدار باشیم که این چشمه زلال عاشورای حسینی همچنان جوشان باشد و هیچ آلودگی در آن وارد نشود.

وی با اشاره به تبلیغات مسموم دشمنان در میان جوانان گفت: دشمنان در طول سال تلاش می کنند با انواع تبلیغات و ترفندهای خود جوانان ما را گمراه کنند؛ اما زمانی که محرم فرا می رسد همه این تبلیغات از بین می رود.

جناب حاج منصور فقط شما عزادار امام حسین (ع) نیستید!

به گزارش مشرق، حاج منصور ارضی ظهر امروز سه شنبه در خلال مراسم دعای عرفه در صنف لباس فروش ها، در واکنش به بخشنامه مرکز امور مساجد مبنی بر جلوگیری از برهنه شدن در مساجد برای عزاداری گفت : بعضی افراد در این یکی دو روزه حرفهایی زدند که ما پیگیر شدیم و ثابت شد که این مسئولی که آن بخشنامه را تنظیم کرده اصلا حوزه نرفته است و نتیجه این می شود که به امام حسین (ع) و نوکر و دستگاه امام حسین(ع) اهانت می شود. این افراد دلهایشان برگشته و به این نکته که دین خدا بر همین عزاداریها پابرجاست توجه ندارند.

وی سپس با سیاسی کردن ماجرا، خود را از مجاهدین و مخالفان این نحوه از عزاداریها را جز قاعدین دانسته وگفته: «چرا حضرت آقا فرمودند ایرانی ها باید 9 دی و عاشورا رابزرگ بدارند و از آن مواظبت کنند؟ ...دور از چشم نامحرمان باید لخت شوید و سینه بزنید تا چشم دشمنان اسلام و انقلاب کور شود.»

بنگر که چگونه افراط را به جایی رسانده‌اند که اگر کسی بگوید لخت نشوید نتیجه می‌گیرند وی بی سواد بوده و روحانی نیست گمانم چند وقت دیگر فتوی دهند: اگر کسی بگوید لخت نشوید؛ مسلمان نیست، زیرا یکی از ضروریات اسلام را زیر سؤال برده است!

چنانچه هم اکنون در بعضی مجالس عزاداری این آقایان اگر کسی لخت نشود؛ با شدت و هدت خاصی از شخص می‌خواهند که یا لخت شود و یا مجلس را ترک کند.

حالا هم جناب حاج منصور از خودش مایه گذاشته و فتوی می‌دهد: دور از چشم نامحرمان باید لخت شوید و سینه بزنید.

جناب حاج منصور این باید را شما در آورده‌اید نه علما! بلکه بعضی علما فتوا داده‌اند: لخت نشوید! کار خوبی نیست مناسب شأن مجالس عزاداری نیست.

البته اسم آن علما را نیاوردیم تا شما به اصطلاح مقدسین فردا در مجلس عزاداری امام حسین ع قربت الی الله فحششان ندهید.

جناب حاج منصور آیا ائمه به ما دستور نداده‌اند که «کُونُوا زَیناً لَنا وَ لا تَکُونُوا شَیناً عَلَینَا؛ زینت ما باشید و برای ما ننگ و مایه سرافکندگی نباشید.» مگر ما شیعه آن بزرگواران نیستیم، ازکدام یک از ایشان گزارش شده که در عزاداری و غیرآن، علناً و یا مخفیانه، چنین می‌نموده‌اند که حال ما چنین می‌کنیم؛ آیا ما وظیفه نداریم به گونه‌ای رفتار نمائیم که دیگران با دیدن رفتارمان بگویند: « خداوند جعفر بن محمد را رحمت کند که چه نیکو اصحاب و پیروانش را ادب آموخته است.»

متاسفانه داخل کردن این اعمال زشت و نامشروع در اقامه عزا برای امام حسین (ع) از افسون‌های شیطانی است که برای توجیه مشروعیت آن، گاهی به خیال و اوهام خویش متوسل می‌شویم.

جناب حاج منصور شما نماد عزاداری نیستید که هر کس مثل شما عزاداری نکرد و آن را قبول نداشت، مخالف عزاداری باشد.

این را بدانید که هیچ شیعه‌ای، بلکه هیچ مسلمانی، بلکه هیچ انسان آزاده ای، نمی تواند با عزاداری امام حسین(ع) مخالف باشد. چشمی که برای آن حضرت اشک نریزد، یا نخواهد اشک بریزد، و دلی که در ماتم او نسوزد، چشم و دل انسان نیست. آن که با عزاداری امام حسین مخالفت می کند، هر چند نام شیعه یا مسلمان داشته باشد، پیش و بیش از هرچیز، از عمال و اعوان امویان است. باری، کسی در سده اخیر، به مخالفت با اصل عزاداری نپرداخته است. آن چه گفته می شود، اصلاحات در عزاداری است و نه انتقاد از نفس عزاداری. اما عوامفریبان، به عمد، محل نزاع را خلط می کنند و هو می‌اندازند که عده ای با عزاداری مخالفند و می‌خواهند آن را بر اندازند.

ای قلم بس است دیگر فردا ممکن این آقایان برایمان ختم لعن بگیرند...

نقد و بررسی جریان فکری مبلغان قمه زنی

شاید در گذشته‌ای نه چندان دور
قمه زنی و اعمال مشابه آن عموما توسط افراد عادی و عوامی صورت می‌گرفت که می‌خواستند
شدت علاقه خویش را به حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام نشان دهند و به علت عدم آشنائی
با فلسفه عزاداری، دست به این اعمال می‌زدند که با روح و اهداف عزاداری مخالفت
داشت، اما هم‌اکنون و در زمانی که اطلاعات کافی در مورد آثار مخرب و زیان‌بار قمه
زنی و اعمال مشابه آن موجود است؛ عموما تبلیغ قمه زنی را می توان مربوط به جریان‌های
فکری خاص دانست که یکی از ابزارهای اصلی مخالفتشان با جریان عقیدتی و فکری انقلاب
اسلامی ایران را در قمه زنی و اعمال مشابه آن می‌بینند. انقلابی که توانسته است در
ایجاد شور و شعور مذهبی در درون شیعه موفق باشد و دیگر مسلمانان و حتی غیر
مسلمانان را شیفته و مجذوب خویش ساخته و به الگویی برای تفکر ناب اسلامی تبدیل شود.
آیا می توان انکار نمود که شیعیان و حزب الله لبنان با الگوپذیری از انقلاب اسلامی
و تفکرات ناب شیعی حاکم بر آن بود که توانستند بر دشمن صهیونیستی غلبه نموده و در
لبنان نیز تبدیل به قدرتی کم نظیر و استراتژیک در مقابل استکبار و آمریکا تبدیل
شوند. همچنانکه کسی نیز نمی‌تواند انکار نماید حماس در فلسطین با وجود اینکه در
ابتدا با انگیزه‌های سلفی به وجود آمد با تغییر رویکرد و نزدیک ساختن خویش به تفکر
و جریان انقلاب اسلامی ایران بود که توانست دشمن صهیونیستی را خار و ذلیل نماید. و
به تعبیر صحیح تر هر دو گروه‌ با اقتدا به حضرت سیدالشهداء علیه السلام توانستند
به فتح دنیوی و اخروی دست یابند؛ همانگونه که ملت ایران با درک درست پیام عاشورا
توانستند به این مهم برسند.

آری امروز جریان فکری‌ای مبلغ
قمه‌زنی است که به صورتی حساب شده قصد مخالفت با این تفکر انقلابی را دارد و نگاهش
به قمه‌زنی و اعمالی از این دست به عنوان ابزاری است که می‌تواند تمایز و مخالفت
این جریان را با انقلاب اسلامی مشخص سازد.

شاید روزگاری برای عده‌ای بحث
از دخالت بیگانگان در عزاداری و سنتهای مذهبی آنگونه غریب و بعید می‌نمود که اصل وجود
آن را انکار می‌نمودند؛ اما این قضیه امروز آن‌قدر روشن و مشخص شده که جایی برای
انکار آن وجود ندارد. باید دانست که طبق اطلاعات مستندی که در دست می‌باشد دشمنان
به این تحلیل و نتیجه رسیده‌اند که باید هماهنگ با ایجاد تفرقه بین مذاهب اسلامی در
خود آنها نیز انشعاباتی را به وجود آورند بگونه‌ای که حتی افرادی که مذهب مشترک
نیز دارند با تعصب و تحجر با یکدیگر برخورد نمایند و با ایجاد تفرقه توان این
مذاهب گرفته شده و کم کم به اضمحلال کشیده شوند. البته استکبار گروه‌ها و جریاناتی
را نیز در مذاهب مختلف اسلامی برای اجرای این مأموریت در نظر گرفته است. همچنان‌که
وهابیت در اهل‌تسنن به این مأموریت واداشته شده و با قدرت به کار خویش ادامه می‌دهد.
در میان شیعیان نیز گروهی مأمور این پروژه شدند که گرچه جریانی نوظهور نیستند اما
با تقویت در چند سال اخیر توانسته‌اند بیش از پیش خود را مطرح نمایند. جریانی با
عقاید غالیانه و متحجرانه‌ای که دارند جهان به جغرافیای خویش تفسیر نموده و از
دایره‌ای که پیرامون خویش ترسیم نموده‌اند به فراتر نمی‌نگرند. آنگونه که دیگران را
پلید و نجس پنداشته و حتی مخالفت با سلایق خویش را عین کفر می‌دانند. جریانی که در
مقابل دیگر مسلمانان و حتی شیعیان می‌خروشند اما با کافران و مستکبران سر ستیز
ندارد. سیاست را غیر از دیانت دانسته و روحانیونی که در باب سیاست صحبت می‌کنند را
روحانیون حکومتی‌ می‌نامند و گاهی حتی پا را از این گفته‌ها نیز فراتر نهاده و مبارزه
با طاغوت را حرام می‌دانند. تعجب نکنید و بر ما خرده نگیرید! آنچه گفتیم بی دلیل و
از سر تعصب و عناد نبود؛ زیرا برای آن شاهد فراوان داریم. به طور نمونه شاید شما
نیز فراموش نکرده‌اید که سال گذشته در جریان حمله اسرائیل به غزه این گروه حامی
اسرائیل شدند و با حرام دانستن حمایت از مردم فلسطین، کشته شدن را حق آنان دانستند
دلیلشان هم سنی بودن آنان بود. و صدالبته که باطل خویش را با حق در آمیختند تا با
برپایی غبار فتنه انحرافشان نمایان نباشد. آنگونه که مقام معظم رهبری فرمودند: «در
قضیه‏ى غزه - در این جنگ بیست و دو روزه‏ى چند ماه قبل - جمهورى اسلامى در همه‏ى سطوحش؛
از رهبرى و ریاست جمهورى و مسئولین گوناگون و مردم و تظاهرات و پول و کمک و سپاه و
غیره، همه در خدمت برادران فلسطینىِ مظلوم و مسلمان قرار گرفتند. در بحبوحه‏ى این حرفها،
یک وقت دیدیم که ویروسى دارد تکثیر مثل میکند؛ دائم میروند پیش بعضى از بزرگان، بعضى
از علماء، بعضى از محترمین، که آقا! شما دارید به کى‏ کمک میکنید؛ اهل غزه ناصبى‏اند!
ناصبى یعنى دشمن اهل‏بیت. یک عده هم باور کردند! دیدیم پیغام و پسغام که آقا، میگویند
اینها ناصبى‏اند. گفتیم پناه بر خدا، لعنت خدا بر شیطان رجیمِ خبیث. در غزه مسجد الامام
امیرالمؤمنین على‏بن‏ابى‏طالب هست، مسجد الامام الحسین هست، چطور اینها ناصبى‏اند؟!
بله، سنى‏اند؛ اما ناصبى؟! اینجور حرف زدند»

آری آن‌چنان که گذشت امروز
مدارک متعدد و معتبری وجود دارد که حمایت بیگانگان از این جریانات را نمایان می‌سازد.
همان‌گونه که یکی از مهمترین برنامه‌های استکبار که ایجاد انحرافات نوپدید و توهین
آمیز در عزاداری‌هاست توسط این گروه‌ها دنبال می‌شود. بطوری که این گروه‌ها هماهنگ
با تبلیغ بدعتهایی همچون قمه‌زنی و زنجیرتیغی زدن به جعل و ترویج بدعتهای جدیدی
همچون روی شیشه غلتیدن، برگزاری مراسم لطمه و خراش زدن به صورت و راه رفتن بر روی
خار و خاشاک وآتش نموده‌اند. برنامه‌ریزی دقیق این جریان برای ورود چنین بدعتهایی
در عزاداری نیز به نحوی است که شکی در ارتباط مغرضان و دشمنان با این جریانات را باقی
نمی‌گذارد. آن‌گونه که این جریان روزهای خاصی از ماه محرم و صفر را برای اعمال فوق
در نظر گرفته و با اختصاص آن روز به این اعمال ناهنجار قصد سنت کردن این اعمال را در
این روز دارند. که به طور مثال می‌توان از اختصاص دادن روز 6 محرم به روی شیشه
غلتیدن و 7 محرم به روز لطمه زدن و خراشیدن صورت، نام برد. همچنین بانیان این
مراسم نیز با نصب پرچم و بنری بر سردر مجالس اعلام می‌نمایند هرگونه فیلم برداری و
عکاسی از این مراسم آزاد است!

آنچه گفتیم فقط مختصر و محدودی
از انحرافات این گروه‌ها بود که در این نوشتار قابل گفتن بود. هرچه هست آنچه می‌تواند
از تقویت و گسترش این جریانات جلوگیری نماید آگاهی مردم از انحرافات فکری و عقیدتی
این گروه‌هاست که با هوشیاری خویش می‌توانند به مقابله با این جریان بپردازند. از
همین رو در ادامه این نوشته به معرفی یکی از رسانه‌های مهم این جریان یعنی شبکه سلام خواهیم
پرداخت.

مستندات تصویری:

به گزارش خبرگزاری فارس از قم به نقل از مرکز اطلاع‌رسانی پلیس، آیت‌الله
عبدالله جوادی آملی در دیدار فرمانده انتظامی استان قم و دیگر مسئولان
انتظامی استان، در سخنانی با اشاره به فرا رسیدن ایام عزاداری سالار
شهیدان گفت: عاشورا اگر با این سنجش و نگرش حل شود که جریان شهامت است و
از نظر عاطفی عواطف ما را جریحه‌دار کرده و می‌گرییم و اشک می‌ریزیم و به
سر و سینه می‌زنیم و ثواب دارد، اما از نظر سیاسی و اجتماعی این سند ما
است.
وی اضافه کرد: برای اینکه این عزاداری‌ها خیلی عاقلانه اداره شود،
شما یک نشست با خطبا، هیئت‌ها، گردانندگان مجالس و علم‌داران داشته باشید.
آیت‌الله جوادی آملی خاطرنشان کرد: در خصوص قمه‌زنی که منع قانونی
دارد دستتان باز است،‌ اما این علم‌ها چیزی نیستند که مطلبی، پیامی و یا
نفعی داشته باشند، غیر از اینکه ترافیک ایجاد کند پیامی ندارد.
وی اضافه کرد: اینها را دوستانه و عاقلانه با مسئولان هیئت‌ها حل کنید، شما باید از راه مشورت، مذاکره و گفتگو این مشکل را حل کنید.
استاد حوزه علمیه قم در ادامه گفت: فضلای حوزه و دانشمندان دانشگاه
رابط‌های خوبی بین نیروی انتظامی و هیئت‌ها هستند، در هر خانه‌ای بالاخره
یک روحانی و یا دانشجو است که بهتر و بیشتر از دیگران همکاری می‌کنند اگر
دانشجو به پدرش و برادرش بگوید که این آهن سرد چیست که بلند می‌کنید، آنها
بهتر می‌پذیرند تا اینکه نیروی انتظامی بخواهد جلویش را بگیرد و اگر این
کارها را انجام دهیم ان‌شاء‌الله نتیجه خواهیم گرفت.